کاربرد حدیث در علوم مختلف اسلامی بر دانشیان این علوم، مخفی نیست؛ امّا آنچه پیوسته دغدغه خاطر کاربران حدیث بوده است، « اطمینان از صدور حدیث ازمعصوم » است. از این رو، یکی از مهم ترین و پُر سابقه ترین دانش هایی که در حوزه مطالعات حدیثی مورد توجّه قرار گرفته، دانش « رجال » است.
دانش رجال، بحث از حالات راویان را بر عهده دارد تا به وسیله آن از صدور احادیث، اطمینان حاصل گردد و از آنها استفاده های مطلوب شود. دانش رجال برای دستیابی به این هدف مهم، از روش های گوناگون در ارزشیابی صدوری احادیث، استفاده کرده و می کند که این روش ها به عنوان مبانی ارزیابی صدوری روایات، مورد استفاده قرار گرفته اند.
متأسّفانه مبانی پیش گفته، در لابه لای گفته ها و نوشته های رجالیان به صورت پراکنده و غیر مدوّن مورد اشاره قرار گرفته و در بحثی مشخّص و به شیوه آکادمیک، موردتوجّه قرار نگرفته اند.
بحث دیگری نیز که پاسخگوی یک سؤال منطقی در آشنایی با مبانی دانش رجال است و توجّه به آن در اتّخاذ مبانی رجالی در بخش های مختلف نقش اساسی دارد، بحث « مبانی حجیّت آرای رجالی » است. این بحث، ملاک پذیرش و اعتبار آرای رجالی را روشن می سازد و بر اساس انتخاب ملاک معتبر است که رجالی می تواند درباره اعتبار گزینه های اساسی خویش در دانش رجال، قضاوت نماید