سپاس بی‌شمار پروردگار حکیم و مهربانی را که توفیق تحقیق و نگارش این نوشتار را فراهم آورد و درود و سلام بر پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و اهل بیت عصمت و طهارت^ که راه تعلیم و تفقه در احکام و قوانین دین مبین اسلام را به همۀ رهپویان نشان دادند.
از جمله وظایف خطیر فقه پویا و غنی شیعه، پاسخ‌دادن به مسائل نوپیدا و موضوعات جدیدی است که جامعۀ اسلامی به آن نیاز پیدا کرده است و عالمان و فقیهان شیعه نیز همواره در اعصار مختلف با تلاش‌های علمی و مجاهدت‌های خستگی‌ناپذیر خود، به این مهم پرداخته‌اند.
یکی از مسائل جدید و نوظهور در حوزۀ مسائل پزشکی، تلقیح مصنوعی و روش‌های نوین باروری است.
تمایل بشر برای بهره‌مندی از نعمت فرزند، انکارناپذیر است و هر انسانی ذاتاً در جست‌وجوی داشتن فرزندی است که به او دل‌بستگی داشته باشد و خود را در وی دریابد، و بدین ترتیب تداوم نسل و حیات قوام پذیرد.
از دیرباز تولیدمثل یکی از آمال و خواسته‌های طبیعی بشر بوده است و یکی از نگرانی‌ها ودغدغه‌هایی که همواره در طول تاریخ، بر زندگی شخصی و اجتماعی آدمیان تأثیر گذاشته، ناتوانی‌های جنسی و عدم امکان باروری زنان و مردان بوده و در قرن‌های متمادی، انسان‌های بسیاری به دلیل عدم قدرت باروری، این آرزو را با خود به گور برده‌اند و نسلشان منقرض شده است.
ناباروری، عدم وقوع حاملگی یک زن در عرض یک سال زندگی زناشویی، با وجود مقاربت مرتب و استفاده نکردن زوجین از روش‌های جلوگیری از بارداری است.
عقیم‌بودن و ناباروری همواره به صورت یک رنج و گرفتاری سخت در زندگی جلوه‌گر می‌شود؛ رنجی که همۀ همسران از آن می‌گریزند و مایل نیستند شاهد این قصه دردناک در زندگی خویشتن باشند.
10 تا 15 درصد زوج‌ها با این مشکل مواجه هستند.
ناباروری، یکی از بحران‌های اجتماعی است که می‌تواند کانون گرم خانواده را متلاشی کند. طبیعی است که در چنین وضعیتی اگر راه نجاتی پیدا شود، همه بدان سو روی خواهند آورد و به سمتش خواهند رفت. تلقیح مصنوعی، پدیده‌ای است نوین که می‌تواند موانع بارداری را مرتفع و در تولید نسل به زوجین کمک کند.
امروزه تلقیح مصنوعی و روش‌های نوین باروری، یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای درمان ناباروری می‌باشد و به همین منظور امروزه ده‌ها مرکز درمان ناباروری در شهرها به چشم می‌خورد، که با استفاده از روش‌هایی چون اهدای اسپرم ، اهدای تخمک و رحم جایگزین، اقدام به باروری زوجین نابارور می‌کنند.